जातीय विशेषता

  • पर्यटकको आगमन हुने ठाउमा स्थानीय कुखुरा जस्तै साकिनी, घाँटी खुइले र प्वाँख उल्टे पाल्न सकिन्छ जसको तौल २-२.५ केजी, भाले १.५ र २ केजी पोथी हुन्छ | 
  • यिनीहरुले बर्षमा ६०-९० वटा सम्म अन्डा पार्छन भने यिनमा आफै अण्डाकोरल्ने गुण हुन्छ |
  • मासु स्वादिलो हुनुको साथै स्वस्थकर हुन्छ र यिनीहरु ६ महिनामा खान योग्य हुन्छन्र
  • हाल सम्म छाडा छोडेर पाल्ने गरिए पनिअर्ध सघनप्रणालीमा पाल्दा घाँस तथा कीरा फट्यांग्रा खाने हुँदा उत्पादन लागत कम हुन्छ भने स्याल, चिल, मोलछाप्रोबाट हुने नोक्सानी धेरै कम हुन्छ |
  • उन्नत कुखुरामा गिरिराज ४-५केजी भाले, ३-३.५ केजी पोथी, न्यू हेम्पसायर, अष्ट्रालोर्प ३-३.५ केजी भाले, २-२.५ केजी पोथी पाल्न सकिन्छ |
  • यिनीहरुले २२-२४ हप्ता पछी अन्डा पार्छनभने बर्षमा १९०-२१० वटा सम्म अन्डा दिन्छन, स्थानीय कुखुरा जस्तो ओथारो बस्दैनन् |
  • यि जातका कुखुरालाई अर्ध सघन प्रणालीमा पाल्दा २०-२५% सम्म घाँस खुवाउन सकिने हुँदा उत्पादन लागत कम हुन्छ |
  • मासुको माग भएको ठाउमा अनि छिटो आम्दानी लिन ब्रोइलर पाल्नुपर्छ जसको तौल ४२ दिनमा २.५ केजी भन्दा बढी हुनुपर्छ्र , ब्रोइलरका जात मध्येका ब १०० र काब ५०० पाल्नु उपयुक्त हुन्छ 
  • यिनीहरुलाई ४२-४८ दिन सम्ममा बेची सक्नु पर्छ नत्र लगानीको अनुपातमा वृद्धिकम भई घाटा लाग्छ |
  • यदि ६ महिना सम्म धर्य गरि तेस्पछी आम्दानी लिने हो भनेरअन्डाको माग बढीभएको ठाउमा लेयर्स पाल्नुपर्छ | हाइलाइन, ल्होमेन ब्राउन जातहरु नेपालमा प्रख्यात छन् |
  • यिनिहरूले २२ हप्ता पछी अन्डा दिन सुरु गर्छ र ७२ हप्ता उमेर सम्ममा ३१० वटाअन्डा पार्छन |