वानस्पतिक विवरण

अदवुालाई वज्ञौनिक नाम जिन्जिबर अफिसिनाल (Zingiber officinale) ले चिन्ने गरिन्छ । यो एक वर्षीय नगदे तथा मसलाबाली हो । या बाली कहिलकोहि मात्र फुल्ने हनुाले यसको पस्रारणमा अलैङ्गिक विधि नै अपनाइन्छ । यसमा वास्ना, पीरोपन र रसयुक्त गुणहरू हुन्छन् । 
तरकारी, माछा, मासु, अचार तथा अन्य खाद्य परिकार तयार गर्दा स्वादिला, रुचिकर, आकर्षक र वास्नायक्त बनाउन सहायक खाद्य वस्तकुा रूपमा यसको प्रयोग गरिन्छ । अदुवा आयुर्वेदिक औषधीहरूमा पनि अत्यधिक प्रयोग हुन्छ । यसलाई दम, खोकी, रुघा, सर्दीजस्ता रोगहरूमा औषधीको रूपमा पय्रागे गरिन्छ । अदवुाका वानस्पतिक भागलार्इ पाना, सरा र पात गरी ३ भागमा छुट्याउन सकिन्छ  (तस्वीर १) । यसका बारेमा छोटकरीमा तल उल्लेख गरिएको छः
पाना
अदवुाका पानाहरू जमीनको सतहमा फैलिएर रहन्छ । यी पानाहरू करीब १५ से.मी. लम्बाइ र ५ से.मी. जति चाडौइका हुन्छन्। यिनै पानाहरूबाट टुसा पलाई सरा हुन्छन् तथा तल्लो भागबाट जराहरू आउछन् । यसका पानाहरूमा १–२% जति तेलको मात्रा हुन्छ, जसका कारण मीठो वास्ना र पीरो स्वाद हुन्छ । अदुवाको व्यावसायिक महत्व यिनै पानाहरूको कारणले भएको हो । बिरुवाले तयार गरेको खाद्य तत्वलाई सञ्चय गर्ने काम पानाहरूले गर्दछ ।
सरा
पानाबाट निस्किएका टुसाहरू बढेर सराहरू बन्दछन् । पातहरू बेरिएर डाठ बनेको हुन्छ । सरामा पात आउने आख्ला नजीक हुन्छन् । यिनै पातका फेंदहरू एक–आपसमा बेरिएर काण्ड/डाठ बनेको हुन्छ । सराहरूको उचाइ एवम् संख्या जातअनुसार फरक पर्दछ ।
पात
डाठमा भएका प्रत्येक आख्लाबाट पात निस्कन्छ । पातहरू हरिया, लामा र टुप्पोतिर सागुरिदै गएका हुन्छन् । पातको पेंmदबाट टुप्पोसम्म एउटा मुख्य नसा र अन्य धेरै नसाहरू गएका हुन्छन् । यी पातका फेंदले डाठलाई ढाकेको÷बेरेको हुन्छ । डाठमा पातहरू एकपछि अर्को विपरीत दिशाबाट निस्कन्छन् ।